ΒΕΡΟΛΙΝΟ

Το Βερολίνο (γερμ. Berlin) είναι η πρωτεύουσα και εκτός αυτού η μεγαλύτερη σε έκταση και πληθυσμό πόλη της Γερμανίας. Ως προς τον πληθυσμό είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης η πόλη του Βερολίνου αποτελεί και κρατίδιο της γερμανικής ομοσπονδίας.

Στην ιστορία του το Βερολίνο ήταν πρωτεύουσα διάφορων κρατών, όπως του Πριγκιπάτου του Βρανδεμβούργου, του Βασιλείου της Πρωσίας, του Γερμανικού Ράιχ και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας τις 3 Οκτωβρίου 1990 έγινε με την επανένωση των δυο γερμανικών κρατών πρωτεύουσα της ενοποιημένης Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και αντικατέστησε έτσι την μέχρι τότε πρωτεύουσα, τη Βόννη. Το γερμανικό κοινοβούλιο, που μέχρι τότε εξακολουθούσε να εδρεύει στη Βόννη, αποφάσισε το 1991 να μεταφερθεί στο Βερολίνο. Η μετακίνηση της βουλής από τη Βόννη στο Ράιχσταγκ του Βερολίνου πραγματοποιήθηκε το 1999.

Η πόλη αποτελεί σημαντικό κόμβο συγκοινωνιών όπως και οικονομικό και πολιτισμικό κέντρο με πολυάριθμα πανεπιστήμια, ερευνητικά ιδρύματα, θέατρα, μουσεία και αρχιτεκτονικά μνημεία.

                            Πληθυσμός

Σήμερα στο Βερολίνο ζουν περίπου 3,4 εκατομμύρια άνθρωποι. Στα μέσα του 17ου αιώνα το Βερολίνο ήταν αραιοκατοικημένο, κάτι που οφειλόταν στον τριακονταετή πόλεμο. Από τότε, όμως, που την εξουσία ανέλαβε ο Μέγας Εκλέκτορας του Βρανδεμβούργου Φρειδερίκος Γουλιέλμος το 1640, άσκησε μεταναστευτική πολιτική και έφερε πολλούς Ουγενότους από την Γαλλία. Έτσι, ενώ το 1648 η πόλη είχε μόνο 6.000 κατοίκους, το 1709 είχε 57.000. Ο πληθυσμός συνέχισε να αυξάνεται, και το 1875 ξεπέρασε το 1 εκατομμύριο. Το 1920 ο πληθυσμός έφτασε τα 4 εκατομμύρια, μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, όμως, υποχώρησε στα 3,1 εκατομμύρια.

                                Κλίμα

Το Βερολίνο χαρακτηρίζεται από εύκρατο μεσόθερμο κλίμα στην κατηγορία Cfb με βάση την κλιματική ταξινόμηση του Κόπεν. Τα καλοκαίρια είναι δροσερά με μέση μέγιστη θερμοκρασία 22–25 °C και μέση ελάχιστη 12–14 °C. Οι χειμώνες είναι ιδιαίτερα ψυχροί με μέση μέγιστη θερμοκρασία -3 °C και μέση ελάχιστη από −8 ως -6 °C. Η άνοιξη και το φθινόπωρο είναι ήπια προς ψυχρά. Οι δομημένες εκτάσεις της πόλης χαρακτηρίζονται από το δικό τους τοπικό μικρόκλιμα, λόγω της θερμότητας που εγκλωβίζεται στα δομικά υλικά των κτιρίων, με συνέπεια να καταγράφονται ως και 4 °C μεγαλύτερες θερμοκρασίες μέσα στον αστικό ιστό, σε σύγκριση με τις γειτονικές υπαίθριες περιοχές.

Η μέση ετήσια βροχόπτωση ανέρχεται σε ύψος 570 χιλιοστών με κανονική κατανομή της βροχόπτωσης στο σύνολο του έτους. Από το Νοέμβριο ως και τον Μάρτιο καταγράφονται ισχυρές χιονοπτώσεις, αλλά γενικά η κάλυψη χιονιού είναι πρόσκαιρη.

                   Δημογραφικά στοιχεία

Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία (Δεκέμβριος του 2008), η πόλη του Βερολίνου έχει πληθυσμό 3.431.700 κατοίκων (αύξηση 15.400 από τον Δεκέμβριο του 2007), και αντίστοιχη πυκνότητα πληθυσμού 3.484 κατοίκους ανά τετρ. χλμ. Η ευρύτερη αστική περιοχή του Βερολίνου εκτείνεται και πέρα από τα διοικητικά όρια της πόλης και υπολογίζεται ότι φιλοξενεί συνολικά 3,7 εκατομμύρια κατοίκους, ενώ η μητροπολιτική περιοχή Βερολίνου-Βραδεμβούργου περίπου 4.3 εκατομμύρια.

Η αστική μετανάστευση στο Βερολίνο, τόσο από το εσωτερικό της Γερμανίας όσο και από το εξωτερικό, έχει ιδιαίτερα μεγάλη ιστορία. Το 1685, με το Διάταγμα της Νάντης στη Γαλλία, και το Διάταγμα το Πότσνταμ για την ανεξιθρησκεία, ήταν η αρχή για την μετοίκηση στο Βερολίνο μη τοπικών πληθυσμών με πρώτους του Γάλλους Ουγενότους. Η πράξη επέκτασης το 1920, ένωσε διοικητικά πολλά προάστια με την πόλη, μεγαλώνοντας την έκταση της πόλης από 66 σε 883 τετρ. χλμ. και τον πληθυσμό της από 1.9 σε 4 εκατομμύρια κατοίκους. Η πολιτική ασύλου στο Δυτικό Βερολίνο δημιούργησε μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα τις δεκαετίες του '60 και του '70. Επίσης, τη δεκαετία του '90 η νομολογία των μετοίκων (aussiedlergezetze) επέτρεψε την μετανάστευση από χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Σήμερα, η πόλη δέχεται στην πλειοψηφία τους νέους από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2008, περίπου το 14% των κατοίκων ήταν ξένης εθνικότητας, προερχόμενοι από 195 διαφορετικές χώρες. Οι μεγαλύτερες εθνικές ομάδες στο Βερολίνο προέρχονται σε φθίνουσα σειρά από την Τουρκία, την Πολωνία, τη Σερβία, την Ιταλία, τη Ρωσία, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, το Βιετνάμ, την Κροατία, τη Βοσνία Ερζεγοβίνη, τη Μεγάλη Βρετανία, την Ελλάδα, την Αυστρία, την Ουκρανία, το Λίβανο, την Βουλγαρία, την Ισπανία, την Κίνα και την Ταϊλάνδη.

ΤΑ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ

Alexanderplatz

Η Αλεξάντερπλατς ονομάστηκε έτσι για να τιμήσει τον τσάρο Αλέξανδρο Α'. Υπέστη μεγάλες ζημιές κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά το πέρασμα του πολέμου, αναστηλώθηκαν πολλά από τα κτίρια και χτίστηκαν πολλά νέα. Σήμερα χαρακτηριστικό αξιοθέατο της πλατείας είναι ο Πύργος της Τηλεόρασης, Φερνζετουρμ.

Alexanderplatz

Ανάκτορο Charlottenburg

Το θερινό ανάκτορο των Πρώσων βασιλέων χτίστηκε μεταξύ 1695 και 1713. Η ανατολική πτέρυγα (νέα πτέρυγα) που φιλοξενεί τη χρυσή γκαλερί ήταν η επίσημη κατοικία του Φρειδερίκου του Μέγα. Η κατασκευή ξεκίνησε σε σχέδια του Νέρινγκ, αλλά αργότερα ο Γιόχαν Εοζάντερ φον Γκέτε επεξέτεινε το μέγαρο, στεφανώνοντάς το με ένα τρούλο και προσθέτοντας την πτέρυγα του πορτοκαλεώνα (δυτική πτέρυγα). Στο ανάκτορο αξίζει να δείτε την Αίθουσα της Πορσελάνης, η οποία είναι γεμάτη από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι με γιαπωνέζικες και κινεζικές πορσελάνες. Επίσης μπορείτε να θαυμάσετε πολλά έργα τέχνης, μεταξύ αυτών τη "Ταμπέλα του Ζερσέν" του Αντουάν Βατώ. 

 

Ανάκτορο Charlottenburg

Εβραϊκό Μουσείο Βερολίνου

Το Εβραϊκό Μουσείο που σχεδίασε ο αμερικανός (πολωνοεβραϊκής καταγωγής) αρχιτέκτονας Ντάνιελ Λάιμπεσκιντ είναι ένα συναρπαστικό δείγμα αρχιτεκτονικής του 20ου αιώνα. Το σχέδιο, το σχήμα, το στυλ, η εσωτερική και εξωτερική διαρρύθμιση αποτελούν τμήμα μιας σύνθετης φιλοσοφικής προσέγγισης που έχει σκοπό να δείξει την ιστορία και τον πολιτισμό των Εβραίων και τον αντίκτυπο που είχε το Ολοκαύτωμα. Η έκθεση περιλαμβάνει πολλά αντικείμενα, όπως βιβλία και φωτογραφίες που ζωντανεύουν τις μνήμες και την ιστορία της ζωής των Εβραίων. Οι μακριές, στενές αίθουσες με το επικλινές πάτωμα και τις απότομες στροφές σε σχήμα ζιγκ-ζαγκ προκαλούν ένα αίσθημα χαμού και απώλειας προσανατολισμού. Διακόπτονται από κενούς χώρους που συμβολίζουν το κενό που άφησε πίσω της η καταστροφή της ζωής των Εβραίων.

Εβραϊκό Μουσείο Βερολίνου

Καθεδρικός Ναός του Βερολίνου

Αυτή η εκκλησία είναι ένα από τα σύμβολα του Βερολίνου. Περιστοιχίζεται από πολύχρωμο πλήθος υπαιθρίων πωλητών, καλλιτεχνών και ζητιάνων. Η νεορομανική εκκλησία σχεδιάστηκε από το Φραντς Σβέχτεν. Εγκαινιάστηκε το 1895, αλλά καταστράφηκε στους βομβαρδισμούς του 1943. Μετά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο, τα συντρίμμια απομακρύνθηκαν και έμεινε μόνο ο ογκώδης μπροστινός πύργος, στη βάση του οποίου βρίσκεται η αίθουσα μνήμης, όπου καταγράφεται η ιστορία της εκκλησίας και περιέχει ορισμένα από τα αυθεντικά ψηφιδωτά της οροφής, μαρμάρινα ανάγλυφα και λειτουργικά αντικείμενα. Το 1963, ο 'Αιερμαν σχεδίασε μια οκταγωνική εκκλησία με μπλε γυαλί και αυτόνομο κωδονοστάσιο. 

Καθεδρικός Ναός του Βερολίνου

Κόκκινο Δημαρχείο

Το σημερινό κτίριο του δημαρχείου σχεδιάστηκε από τον Χέρμαν Φρίντριχ Βάζερμαν και χτίστηκε μεταξύ 1861-1869. Ο αρχιτέκτονας εμπνεύστηκε από τα ιταλικά, αναγεννησιακά δημοτικά μέγαρα, αλλά ο πύργος θυμίζει τον καθεδρικό της Λυόν στη Γαλλία. Οι τοίχοι είναι φτιαγμένοι από κόκκινο τούβλο, από όπου προέρχεται και η ονομασία του δημαρχείου και όχι από τις πολιτικές πεποιθήσεις των δημάρχων. Στο κτίριο υπάρχει ζωφόρος που παρουσιάζει πτυχές της πολιτικής, οικονομικής και καλλιτεχνικής ιστορίας του Βερολίνου. 

Κόκκινο Δημαρχείο

Μνημείο του Ολοκαυτώματος

Το 2001 ξεκίνησε η κατασκευή ενός μνημείου για τους Εβραίους που σκοτώθηκαν από τους Ναζί μεταξύ 1933 και 1945. Βρίσκεται δίπλα στην Πύλη Βρανδεμβούργου.

Μνημείο του Ολοκαυτώματος

Μουσείο Γερμανικής Ιστορίας (Zeughaus)

Το πρώην οπλοστάσιο χτίστηκε το 1706 υπό την καθοδήγηση του Γιόχαν 'Αρνολντ Νέρινγκ, Γκρίνμπεργκ, Σλίτερ και ντε Μποτ. Είναι ένα θαυμάσιο οικοδόμημα με πτέρυγες που περιβάλλον μια εσωτερική αυλή. Το εξωτερικό του κοσμείται με γλυπτά του Σλίτερ, μάσκες ετοιμοθάνατων πολεμιστών σε ταφόπετρες, στις αψίδες της εσωτερικής αυλής. Από το 1952 στεγάζει το μουσείο Γερμανικής Ιστορίας και προστίθενται 2 νέοι όροφοι από τον αρχιτέκτονα Pei. Αξιόλογα έργα που θα βρείτε εδώ είναι ο πίνακας του Μαρτίνου Λούθηρου, έργο του Κράναχ, ο πίνακας Unter den Linden του Φέχελμ, το αγαλματίδιο υπό τον τίτλο Γκλόρια Βίκτις του Μερσιέ και πολλά άλλα. 

Μουσείο Γερμανικής Ιστορίας (Zeughaus)

Μουσείο Περγάμου

Το μουσείο της Περγάμου χτίστηκε από το 1912 έως το 1930 σε σχέδια του 'Αλφρεντ Μέσελ και του Λούντβιχ Χόφμαν. Στεγάζει μία από τις διασημότερες συλλογές αρχαιοτήτων στην Ευρώπη και χρωστά το όνομά του στον περίφημο Βωμό της Περγάμου, ο οποίος δεσπόζει στην κεντρική αίθουσα. Οι τρεις ανεξάρτητες συλλογές - το Μουσείο Αρχαιοτήτων (ελληνικών και ρωμαϊκών), το Μουσείο Αρχαιοτήτων Εγγύς Ανατολής και το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης - είναι αποτέλεσμα των ανασκαφών που διεξήγαγαν οι γερμανικές αρχαιολογικές αποστολές στην Εγγύς και στη Μέση Ανατολή τα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Το καλύτερο από τα εκθέματά του είναι ο Βωμός από την ακρόπολη της αρχαίας Περγάμου στη Μικρά Ασία. Αποτελούσε τμήμα ενός μεγαλύτερου αρχιτεκτονικού συγκροτήματος, μοντέλο του οποίου εκτίθεται επίσης στο μουσείο. Η συλλογή περιλαμβάνει τμήματα και από άλλα οικοδομήματα της Περγάμου της ίδιας περιόδου, όπως ένα κομμάτι από το Ναό της Νικηφόρου Αθηνάς. Παρουσιάζονται επίσης ορισμένα εξαιρετικά δείγματα ελληνικής γλυπτικής, αυθεντικά αλλά και ρωμαϊκά αντίγραφα, καθώς και πολλά αγάλματα Ελλήνων θεών που βρέθηκαν στη Μίλητο, στη Σάμο και στη Νάξο. Η ρωμαϊκή αρχιτεκτονική αντιπροσωπεύεται επάξια από την εντυπωσιακή πύλη της αγοράς της Μιλήτου, που χρονολογείται από το 2ο π.Χ. αιώνα. Από τα εντυπωσιακότερα εκθέματα είναι η πύλη της Ιστάρ και η Τελετουργική Οδός που οδηγεί σε αυτήν από την αρχαία Βαβυλώνα. Τα λιοντάρια και πολλά από τα γυαλιστερά αυτά τούβλα είναι αυθεντικά. Επίσης μπορείτε να δείτε αντικείμενα από την Περσία, Συρία, και Παλαιστίνη, με χαρακτηριστικό ανάμεσά τους ένα γιγαντιαίο γλυπτό πουλί από βασάλτη του Τελ Χαλάφ και ένα επισμαλτωμένο ανάγλυφο τοίχου ενός ακοντιστή από το ανάκτορο του Αρταξέρξη Β' στη Σούσα. Στο τμήμα ισλαμικής τέχνης θα δείτε ένα τμήμα μήκους 45 μέτρων από την πρόσοψη ανακτόρου στην έρημο της Ιορδανίας. Επίσης, το έκθεμα μιχράμπ, δηλ. την κόγχη ενός τζαμιού που είναι στραμμένο προς τη Μέκκα, το οποίο είναι καλυμμένο με σμάλτο και ζαφείρια. Εντυπωσιακά χαλιά που προέρχονται από το Ιράν, τη Μικρά Ασία, την Αίγυπτο και τον Καύκασο εκτίθενται εδώ. 

Μουσείο Περγάμου

Πλατεία Potsdam

Κανένα μέρος στην πόλη δεν εκφράζει καλύτερα την σφύζουσα ενεργητικότητα του νέου Βερολίνου. Τη δεκαετία του 1902 υπήρξε η πιο πολυσύχναστη πλατεία της Ευρώπης, αλλά οι βόμβες του Β' Παγκοσμίου πολέμου την κατέστρεψαν ολοσχερώς. Μετά την επανένωση του Βερολίνου, μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες άρχισαν ξαναχτίζουν την περιοχή, όπως Ντάιμλερ-Κράισλερ και η Sony. Αρχιτεκτονικά αριστουργήματα που θα βρείτε γύρω από την πλατεία είναι το Κέντρο Μπάισχαιμ, του ιδιοκτήτη της αλυσίδας καταστημάτων Metro, το Κινηματογραφικό Μουσείο Βερολίνου, το Potsdamer PLatz Arkaden, το οποίο είναι ένα δημοφιλές κέντρο αγορών, το μουσικό θέατρο Βερολίνου - Στέλα, με ένα τεράστιο μπλε γλυπτό υπό τον τίτλο Φουσκωτό Λουλούδι στην αυλή του, το Εμπορικό Κέντρο Sony, το Ντέμλερ-Κράισλερ Κβαρτίερ, η Πλατεία της Λειψίας και το Βάινχαους Χουτ, που είναι και το μοναδικό ιστορικό κτίσμα που γλίτωσε από τους βομβαρδισμούς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Να σημειωθεί ότι όταν ο δήμος του Βερολίνου πούλησε το οικόπεδο στη Sony, έθεσε ως όρο την αναστύλωση της σκάλας, των μπάνιων και πολλών άλλων μικρότερων δωματίων του Κάιζερζααλ. Το ιστορικό αυτό συγκρότημα αρχικά βρισκόταν 46 μέτρα μακρύτερα και μεταφέρθηκε στη σημερινή τοποθεσία του πάνω σε μαξιλάρια αέρος το 1996. Εδώ πλέον δεσπόζει το πορτρέτο του Κάιζερ Γουλιέλμου Β', του τελευταίου Γερμανού αυτοκράτορα.

Πλατεία Potsdam

Πύλη του Βρανδεμβούργου

Σχεδιάστηκε από τον Καρλ Γκότχαρντ Λάνγκχανς και βασίστηκε στα Προπύλαια της Ακρόπολης στην Αθήνα. Ανεγέρθηκε μεταξύ 1788-1791, όμως ο γλυπτός διάκοσμός του ολοκληρώθηκε το 1795. Στα πρόστυπα εικονίζονται σκηνές από την ελληνική μυθολογία και ολόκληρο το οικοδόμημα στεφανώνεται από το γλυπτό Τέθριππο, έργο του Σάντοβ. Το Τέθριππο αρχικά θεωρείται σύμβολο της ειρήνης. Το 1806 μεταφέρθηκε στο Παρίσι από το Ναπολέοντα, αλλά επέστρεψε το 1814 όταν και ανακηρύχθηκε σύμβολο νίκης και η θεά απέκτησε μια ράβδο με τον πρωσικό αετό και ένα σιδερένιο σταυρό διακοσμημένο με ένα δάφνινο στεφάνι. Η πύλη βρισκόταν στο ανατολικό Βερολίνο, αναστηλώθηκε το 1956-1958 και πλέον αποτελεί σήμα κατατεθέν της πόλης. 

Πύλη του Βρανδεμβούργου

Ράιχσταγκ

Το Ράιχσταγκ χτίστηκε για να στεγάσει το Γερμανικό Κοινοβούλιο και να αποτελέσει τη βιτρίνα των φιλοδοξιών της νεοσύστατης Γερμανικής Αυτοκρατορίας του 1871. Οικοδομήθηκε μεταξύ 1884-1894 και πραγματοποιήθηκε με τα λεφτά που κατέβαλαν οι Γάλλοι ως πολεμική αποζημίωση. Το Δεκέμβριο του 1916 προστέθηκε στην πρόσοψη η φράση "Dem Deutschen Volke" που σημαίνει στο Γερμανικό Λαό.

Ράιχσταγκ